دکتر غلامحسین حقدادی افزود: خانم‌ها وقتی متأهل هستند و در حال زندگی خانوادگی بسر می‌برند عرفا خانه‌دار هستند و یا با نان‌آوری همسرشان روزگار می‌گذرانند اما هنگامی که طلاق می‌گیرند این وضعیت کلا تغییر می‌کند و خودشان به سرپرست خود و یا فرزندان‌شان تغییر ماهیت می‌دهند.
به گفته‌ی این پژوهشگر اجتماعی، اگر خانه‌داری را شغل محسوب نکنیم، نرخ بیکاری زنان در جامعه‌ی ما حدود ۷۰ درصد است و معنای این عدد آن است که این زنان وقتی طلاق می‌گیرند باید خودشان راهی برای نان‌آوری و اشتغال مفید خود بیابند.
وی خاطر نشان کرد: بر اساس یافته‌های سامانه‌ی تصمیم و اطلاعاتی که در دفتر توانمندسازی زنان معاونت اجتماعی بهزیستی وجود دارد بیشتر خانم‌هایی که طلاق می‌گیرند با معضل بیکاری مواجهند و تمام تلاش‌های بهزیستی برای اشتغال این بانوان، فقط بخشی از این نیاز به اشتغال را پوشش می‌دهد.
وی اشتغال بانوان مطلقه را یک مقوله‌ی مهم اجتماعی توصیف کرد که باید همه‌ی نهادهای مسؤول مانند معاونت اجتماعی استانداری، اداره‌ی تعاون، کار و رفاه اجتماعی استان، سازمان فنی و حرفه‌ای، سازمان تبلیغات، حوزه‌ی علمیه، شورای امور بانوان فرمانداری‌ها و شوراهای شهر و روستا باید مجتمعا آن را مورد رسیدگی قرار دهند و راهکارهای اجرایی برای این مشکل بیابند.
دکتر حقدادی تصریح کرد: باید در نظر داشته باشیم که اگر بانوان مطلقه که بیشترشان دارای فرزند هستند و نان‌آور خود و فرزندان‌شان می‌باشند نتوانند اشتغال مفید و درآمدزای سالم داشته باشند، مشکلات و مسائل دیگری در جامعه ایجاد می‌شود که تبعات بسیار آسیب‌زایی دارد.
وی اضافه کرد: بدیهی است اگر زنان مطلقه مجددا ازدواج نکنند توجه به اشتغال و رفع نیازهای اقتصادی پس از طلاق باید جدی گرفته شود تا بتوان قسمتی از آسیب های پس از طلاق را کاهش داد.
نظر شما